Do najważniejszych atrakcji turystycznych Karpacza zaliczyć możemy:Karkonosze z najwyższym szczytem Sudetów – Śnieżką, kościół ewangelicki tzw.„Świątynia Wang”, Muzeum Sportu i Turystyki, Muzeum Zabawek, skocznia narciarska Orlinek, Tor saneczkowy „Kolorowa”, Karkonoskie Drezyny Ręczne,Zapora na Łomnicy. Każdego roku Karpacz odwiedzają setki tysięcy turystów – jest to idealna baza wypadowa w najpiękniejsze zakątki Karkonoszy.
Karpacz to niezwykle popularne miejsce, które rokrocznie przyciąga turystów chcących wypocząć u stóp Śnieżki . W zimę w Karpaczu roi się od narciarzy, gdy zaś stopi się śnieg, turyści ruszają na szlaki podziwiają górskie widoki i sprawdzić swoją formę.
W Karpaczu jest kilkanaście wyciągów i stoków umożliwiających jazdę nawet początkującym narciarzom. Wiele stoków jest dośnieżanych. Jednak obok krótkich tras narciarskich można znaleźć wytyczone specjalne miejsca na zjazdy pontonami, sankami i na jabłuszkach. Karpacz leży na wysokości od 480 do 885 m n.p.m. w dolinie rzeczki Łomnicy, gdzie się nie obrócimy tam góry i góreczki. Zjeżdżać na sankach można prawie wszędzie. Dla zaawansowanych narciarzy polecam Kompleks Narciarski Śnieżka, który znajduje się w Karpaczu Górnym.
Kto chce poszaleć na nartach, ale niekoniecznie na stoku, może wybrać się na jedną z tras biegowych w Karpaczu.
Zimowe trasy biegowe:
– 2,5 – kilometrowy szlak biegnący od ul. Karkonoskiej 55. P
– Równia pod Śnieżką – trasa Karkonoskiego Parku Narodowego.
– Droga Chomontowa – biegnie od Karpacza Górnego do Widoku
Zimą warto udać się na spacer. Spacer spokojnym tempem w górach to czysta przyjemność. W sercu Karkonoszy duże wrażenie robi 800-letnia norweska Świątynia Wang. Wszystko za sprawą króla pruskiego Fryderyka Wilhelma IV, który w 1841 roku nabył XII-wieczny norweski kościółek i zaplanował przenieść go do Berlina. Skąd pomysł przenoszenia obiektu.
Rzeka Łomnica, która swój bieg bierze na Równi pod Śnieżką, od zawsze była utrapieniem dla Karpacza i Kotliny Jeleniogórskiej. Górskie roztopy czy lawiny śniegu potrafiły gwałtownie podnieść poziom wody, która wylewała na położone niżej osady. Szczególnie tragiczna okazał się powódź w 1897 roku, po której władze zdecydowały okiełznać Łomnicę, budując zbiorniki zabezpieczające i zaporę.